Hemoroidy to połączenia tętniczo-żylne położone w kanale odbytu. Mamy je wszyscy, a ich funkcją jest kontrola szczelności naszego odbytu. Terminem hemoroidy, wbrew powszechnym przekonaniom, określa się całkowicie zdrową strukturę naczyniową. Wyróżniamy hemoroidy zewnętrzne i wewnętrzne, a rozgranicza je linia grzebieniasta przebiegająca 2-3 cm powyżej ujścia odbytu.
Kiedy zaczynają się problemy:
Patologiczny stan, czyli choroba hemoroidalna występuje, kiedy są one objęte stanem zapalnym. Przyczyna jest nie do końca jasna, jednak za czynniki predysponujące do choroby hemoroidalnej uważa się nieodpowiednią, ubogą w błonnik dietę, nadwagę i otyłość, biegunki, czynnik genetyczny, ciąże, a także niską aktywność fizyczną.
Jak stawiamy rozpoznanie?
Po zebraniu dokładnego wywiadu medycznego lekarz przechodzi do badania odbytu ( per rectum). To podstawowe narzędzie diagnostyczne, którego nie należy się wstydzić ani obawiać. Dodatkowym badaniem jest anoskopia, czyli wziernikowanie kanału odbytu i końcowego odcinka odbytnicy za pomocą niewielkiej sondy ze światłowodem. W przypadku kiedy proces zapalny toczy się w hemoroidach zewnętrznych, przez długi czas mogą nie pojawić się żadne dolegliwości. Hemoroidy wewnętrzne z kolei dają o sobie znać w postaci bólu, krwawienia, wypadania poza odbyt, swędzenia z podrażnienia.
Stopnie zaawansowania patologii hemoroidów wewnętrznych:
- stopień I: niewypadające. Są po prostu uwydatnionymi naczyniami krwionośnymi
- stopień II: wypadające przy parciu, ale samoistnie cofające się
- stopień III: wypadające przy parciu, ale odprowadzalne
- stopień IV: utrzymujące się na zewnątrz, nieodprowadzalne
Metody leczenia choroby hemoroidalnej:
Leczenie początkowych zmian polega na wzbogaceniu diety w błonnik (bogatoresztkowej), stosowaniu NLPZ, czyli niesteroidowych leków przeciwzapalnych czy włączeniu aktywności fizycznej. W leczeniu zachowawczym celem jest usprawnienie procesu defekacji, uniknięcie zaparć i biegunek tak, aby nie nadwyrężać tłoczni brzusznej.
Bardziej zaawansowane stopnie choroby leczy się za stosując:
- Podwiązanie gumką, czyli metodę Barrona, która polega na ciasnym zaciśnięciu nadmiaru błony śluzowej, naczyń hemoroidalnych i tkanki łącznej.
- Skleroterapię, czyli małoinwazyjną metodę polegającą na podaniu sklerotyzantu za pomocą cienkiej igły. Specjalny środek ma za zadanie obkurczyć ścianę naczyń, doprowadzając do ich obliteracji, czyli całkowitego zamknięcia.
- Kauteryzację, czyli termiczne lub chemiczne koagulowanie zmienionej tkanki.
- Ablację laserową , czyli usuwanie zmian za pomocą wiązki światła.
- W ciężkich przypadkach metodą leczniczą staje się jedynie chirurgiczne wycięcie patologicznie zmienionych struktur. Takie postępowanie uważane jest za bardzo skuteczne, nawroty odnotowuje się niezwykle rzadko. Ze względu na ból i przedłużony okres rekonwalescencji towarzyszące operacji chirurgicznej, traktuje się ją jako rozwiązanie ostateczne, w przypadku kiedy niechirurgiczne metody leczenia zawodziły.
.p-536_m.p-838_m.pjpeg "zylaki-u-mezczyzn")
